үйі

I

зат. а н а т. Жатырда жатқан кезінде мал төлінің сыртын қоршап тұратын, іші сұйықтыққа толы етті дене; тұқым қабы, шуы. Биенің құлыны ү й і м е н бірге түсті, күні жетпеген екен (Ж.Молдағалиев, Сарыарқа, 105). – Жанаш, биенің басынан арқанды ал. Бұл өздігінен құлындай алмайды. – Үйін оңап жібере алмайсыз ба, аға? – Шырағым, аянып отырмын ба? (Е.Рахимов, Тентек келін, 16). Үйі түсу. Төлдің артынан оның тұқым қабының бірге түсуі.

II

Үйіне жетті. Үлкейді, өсті, толды. Мен бесінші сыныпты бітірген жылы Қарауыз ү й і н е ж е т к е н, яғни арыстай дүрегей шатыс арлан болды (Ә.Қалдыбаев, Таңд. шығ., 3, 199).